مقدمه
در دل جنگلی اسرارآمیز، میکا، جادوگر سرگردان، و شوالیه‌ی شب، محافظ تعادل میان روشنایی و تاریکی، با تهدیدی ناشناخته روبه‌رو می‌شوند. آیا می‌توانند با همکاری یکدیگر، نیروی تاریکی را شکست دهند؟
داستان
مهتاب بر جنگل گسترده شده بود و سایه‌های درهم‌تنیده‌ی درختان، محیط را پر از رمز و راز کرده بودند. میکا، جادوگر سرگردان، عصای درخشانش را در دست داشت و به دنبال حقیقتی پنهان در تاریکی شب می‌گشت.
ناگهان، صدای سم‌های یک اسب، سکوت جنگل را شکست. از میان مه، شوالیه‌ی شب با زره‌ای تیره و ردایی که همچون شب سیاه بود، پدیدار شد. بر سینه‌ی زره‌ی او، نشان یک هلال ماه می‌درخشید.
🔹 “میکا، جادوگر سرگردان، بالاخره راهت به قلمرو من افتاد.”
🔹 “به قلمرو تو؟ فکر می‌کردم شب به هیچ‌کس تعلق ندارد.”
🔹 “من نگهبان این سرزمینم. اما امشب، خطری بزرگ ما را تهدید می‌کند… و برای مقابله با آن به کمک تو نیاز دارم.”
✨ لحظه‌ی رویارویی با تاریکی
میکا و شوالیه‌ی شب با موجودی سایه‌ای روبه‌رو شدند. چشمان قرمز هیولا از دل تاریکی درخشید و صدایی وحشتناک در فضا پیچید:
💀 “نور و سایه؟ هر دو در برابر تاریکی حقیقی هیچ‌اند!”
جادوگر و شوالیه آماده‌ی نبرد شدند. میکا حلقه‌ای از نور طلایی ایجاد کرد و شوالیه شمشیر نقره‌ای خود را از نیام بیرون کشید. اما تاریکی قوی‌تر از آن بود که به‌سادگی نابود شود.
🔹 “جادوی نور کافی نیست…” میکا زیر لب گفت.
🔹 “پس باید تعادل را حفظ کنیم!” شوالیه شمشیرش را در زمین فرو برد و خطوطی از انرژی تاریک اما کنترل‌شده درخشش گرفتند.
✨ حفظ تعادل میان نور و تاریکی
با ترکیب قدرت‌هایشان، موجی از انرژی متضاد به هیولا اصابت کرد. نعره‌ای از آن برخاست و سایه‌ی عظیم در مه ناپدید شد.
سکوتی سنگین در جنگل حکم‌فرما شد. میکا به شوالیه نگریست و گفت:
🔹 “تو از جادوی تاریکی استفاده کردی، اما نه به شکل شرورانه‌اش…”
🔹 “تاریکی و نور دشمن یکدیگر نیستند. هر دو برای تعادل لازم‌اند.” شوالیه لبخند زد.
میکا با احترام سر تکان داد. “شاید این یک آغاز باشد… برای همکاری بیشتر.”
شوالیه دستش را دراز کرد. “پس با هم از تعادل این دنیا محافظت می‌کنیم.”
🌙 از آن شب به بعد، میکا و شوالیه‌ی شب، دو نگهبان تعادل دنیا شدند…